25 Şubat 2011 Cuma

   ah keşke umrunda olmuyor olabilse...gösterilen çabanın boşluğu niye uyandırmaz hala gerçeğe?her yokluğunda yıkılırsın ama yine de beklersin gelmeyeceğini bile bile...ne de olsa aklın hapistir gönlüne onun karanlığındadır sağır edercesine.en iyisi yeni pencereler açmak ufuklarda gökyüzünü içine almak.her açılan pencerede ışığı sarmak.önce korkarsın gözlerini kısarsın  ışık hücum ettikçe hücrelerine yanarsın sonra bakarsın ki ısıtmaya başlamış ve zaman geçtikçe kılavuz olmuş aydınlatmış yüreğini ve aklı ortaya çıkarmış.adeta bir kölenin özgürlüğü uğrunda verdiği mücadele gibi sonunda ölüm bile olsa özgürdür ışığına gerçeğine kavuşmuştur önemli olan o pencereyi açabilme cesaretinde gerisi aydınlık...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder